CA 6. Film.

Ik heb de film achtste groepers huilen niet gekeken. De regisseur van deze film is Dennis Bots. Ik heb de film thuis gekeken samen met mijn vriendin. De film is uitgebracht op 15 februari 2012.

Recensie:

Achtste-groepers Huilen Niet is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van de succesvolle kinderboekenschrijver Jacques Vriens. Het boek en de film vertellen het verhaal van de elfjarige Akkie, een personage dat Vriens, zelf langdurig leraar geweest, op een van zijn eigen leerlingen baseerde. Die realistische en eerlijke inslag heeft regisseur Dennis Bots nu gepast naar het grote doek weten te brengen.

Akkie is helemaal wild van voetballen en het kan haar weinig schelen dat haar klasgenoot Joep dat geen sport voor meisjes vindt. Ze is er bovendien beter in dan hij. In de klas maakt ze zich net als haar klasgenoten vooral druk om dingen waar een achtstegroeper zich druk om moet maken: het schooltoernooi, de Citotoets en het schoolkamp. Totdat ze ziek wordt. Haar ouders, juf en klasgenoten steunen haar zo veel ze kunnen, terwijl de altijd optimistische Akkie zich vanuit het ziekenhuis met alles op school probeert te bemoeien. 

Regisseur Dennis Bots is inmiddels een heuse expert op het gebied van tienerfilms en -series. Zo was hij onder andere verantwoordelijk voor Zoop in Afrika, Spangas en Het Huis Anubis. Daarnaast bleef hij ook altijd dingen voor volwassenen maken zoals Spoorloos Verdwenen en Van Jonge Leu en Oale Groond. Met zijn nieuwste bioscoopfilm Achtste-groepers Huilen Niet combineert Bots deze twee doelgroepen. Aanvankelijk lijkt de film niets meer dan de zoveelste tienerboekverfilming, maar langzaam ontvouwt hij zich tot een sterke en oprechte benadering van een heftig onderwerp.

In de cast vinden we diverse bekende namen als Eva van der Gucht, Johanna ter Steege en in kleine, maar leuke bijrollen ook Hanna Verboom en Lieke van Lexmond. Van de jongere acteurs is een aantal inmiddels al behoorlijk bekend aan het worden door films als Dik Trom en Briefgeheim. Zo hebben we Hanna Obbeek, Nils Verkooijen en Fiona Livingston allen al eens in een grote rol gezien. Met prima prestaties bewijzen ze opnieuw dat ze het niveau aankunnen. Ook in de bijrollen blijven vrijwel alle kinderen tot het eind geloofwaardig. Alleen dat sommige kinderen inmiddels toch wel echt een stuk ouder zijn dan een achtstegroeper is helaas wel te merken. 

Onder leeftijdsgenoten van de achtstegroepers, en dan met name de lezers van het boek, zal de film ongetwijfeld populair zijn, maar ook voor hun ouders is de film zeer zeker geschikt. Nadat je je door het begin hebt geworsteld en de nodige stereotypen hebt getrotseerd, verandert Achtste-groepers Huilen Niet langzaam in een boeiende, indringende film die ondanks de ietwat over de top finale altijd het hart op de juiste plek houdt.

Bron: http://www.filmtotaal.nl/recensie.php?id=24937

De film speelt zich af voornamelijk in het ziekenhuis en op de school van Akkie.  Er werd geen gebruik gemaakt van veel grimage en kostuums. De kleren waren realistisch en zelfs toen Akkie kaal werd heeft de actrice daar daadwerkelijk haar haar voor laten afknippen!

De locaties hadden een grote invloed op de film bijvoorbeeld het ziekenhuis waar Akkie ligt terwijl ze ziek is. De muziek had op sommige momenten een grote invloed, vooral op het einde wanneer Akkie is overleden en haar klas het eindvoetbaltoernooi wint. Geluidseffecten waren er niet, in ieder geval niet zo opvallend want ik heb er geen opgemerkt. Het hele verhaal is chronologisch. En dat was in dit geval een goede keuze naar mijn mening.

Vooral het moment dat Akkie vanuit het ziekenhuis naar FC Akkie vs FC oncologie kijkt is mij heel erg bij gebleven. Het was mooi om te zien hoe iedereen zich inzette om Akkie te laten kijken naar de wedstrijd en er toch iets moois van probeerden te maken.

Het genre van deze film is emotioneel, voor zover dat een genre is…

De film gaat over Akkie, een sportieve meid die erg van voetballen houdt en zich met de klas voorbereidt op het eindtoernooi. Maar dan wordt plotseling leukemie ontdekt bij Akkie. Ze belandt in het ziekenhuis en naar mate de film vordert wordt steeds duidelijker dat Akkie niet bij het eindetoernooi aanwezig zal en kan zijn. Ze maakt nog mooie momenten mee op schoolkamp maar daarna gaat het snel bergafwaarts. Akkie zal niet bij het eindtoernooi aanwezig zijn.. Haar vrienden bedenken een manier om haar toch te laten kijken naar een wedstrijd. Vanaf het middenterein (waar Akkie goed uitzicht op heeft) wordt de wedstrijd FC Akkie tegen FC oncologie gespeeld. Als de wedstrijd gespeeld is gebeurt er waar je op kon wachten maar wat niemand hoopte, Akkie overlijd. Ter nagedachtenis van Akkie speelt haar klas toch het eindtoernooi een paar dagen later en wint ook nog eens!

De hoofdpersoon is Akkie. Akkie is een sterke meid die nergens bang voor is. Ze ziet alles altijd positief in.

Verder zijn haar vrienden de belangrijkste personen en dokter snor.

Dokter snor is de dokter van Akkie, zijn naam heeft hij te danken aan zijn enorme snor. Waarom ik dokter snor kies is omdat hij in 1 scene heel veel indrukt maakt. Hij heeft met Akkie afgesproken dat als hij haar niet meer beter kan maken hij zijn snor zal afscheren. Op het moment dat dat duidelijk is komt dokter snor de kamer van Akkie binnenlopen, zonder snor…

Ik weet niet waarom maar dit heeft veel indruk op mij gemaakt.

De personages zijn allen hele gewone mensen dit is duidelijk omdat het verhaal echt gebeurd is.

De klas waarin dit gebeurd is was de klas van Jacques Vriens, de schrijver van het gelijknamige boek.

In de verfilming van het boek zijn uiteraard dingen aangepast en bij verzonnen maar de rode draad is echt gebeurd

Ik heb uiteraard het meest meegeleefd met Akkie, ze bleef zo sterk onder de situatie maar toch heeft ze de strijd verloren..

Ik denk dat de film zeker een bepaalde bedoeling heeft. Bijvoorbeeld je bewust maken van hoe belangrijk groep 8 is. En dat je nooit moet opgeven, wat er ook gebeurd.

Ik had geen verwachtingen toen ik naar de film ging kijken, maar ik had sowieso nooit kunnen verwachten dat ik de film zo mooi had gaan vinden.

De meeste indruk heeft de hele film op mij gemaakt, hoe alles is gefilmd en het verhaal zelf. het is heel emotioneel maar ook heel mooi gedaan.

Mijn mening:

Achtste groepers huilen niet moet je gewoon gezien hebben! Hoe het verhaal tot stand is gekomen tot aan hoe het gefilmd is, alles is mooi en geweldig! Het laat zien hoe kinderen elkaar kunnen helpen en hoe ernstig de ziekte kanker is. Hoe het leven van iemand met kanker er uit ziet, wat het allemaal kan verpesten. Maar ook hoe hecht een klas kan worden door een bepaalde omstandigheid. Prachtig verhaal met geweldige acteurs en actrices. De film laat je echt nadenken en beseffen hoeveel geluk je hebt om gezond te zijn en hoe erg je van het leven moet genieten zolang het kan. De film heeft heel veel indruk op mij gemaakt zoals hierboven ook wel is te lezen..